Daredevil

Daredevil

Film w reżyserii Marka Stevena Johnsona z 2003 roku był ciekawym kinem akcji lecz do ideału mu jednak bardzo daleko.

W filmie tym pokazano genezę Daredevila. Czy była ona świetnie zobrazowana, ciężko stwierdzić, dla mnie wydaję się jednak, że było ok. Młody Matt, który jeszcze jako dziecko był świadkiem niecodziennie sytuacji z udziałem swojego ojca, ojca, który był bokserem, a stoczył na dno wpadł w rozpacz i uciekł jak najdalej poniosły go nogi. Niestety doszło do tragicznego w skutkach wypadku. Stracił on wzrok poprzez kontakt z niebezpiecznymi chemikaliami. Pomimo, iż bezpowrotnie stracił on jeden z najważniejszych zmysłów, pozostałe takie jak dotyk, słuch czy węch wyostrzyły się u niego kilkukrotnie. Dzięki temu mógł on normalnie żyć i co ciekawe walczyć z przestępczością.

W końcu chłopak dorósł, za dnia był prawnikiem, a nocą sędzią. Starał się utrzymać porządek w swojej dzielnicy Hell’s Kitchen. Szybko zaprzyjaźnił się z Elektrą, którą pokochał. Jego przeciwnikiem był Kingpin, który zabił mu ojca oraz ukochaną Elektrę. Fisk wysługiwał się także zabójcą o imieniu Bullseye…

 Fabuła niezbyt skomplikowana ale podobała mi się, nawet bardzo. Film nie był zagmatwany, a bardzo przyjemny. To, co nie do końca mi odpowiadało to niektóre wybory aktorów do poszczególnych ról. O ile Affleck dał sobie radę jako Murdock to jego dziewczyna Elektra (w rolę której wcieliła się Jennifer Garner) był dla mnie totalnym niewypałem. Może i dziewczyna była ładna, ale brakowało mi w niej czegoś, co posiadały inne dziewczyny super bohaterów. W moim osobistym rankingu, taka Elektra wypadła bardzo nisko i w żadnej kwestii nie dorównywała takim kobietom jak Black Widow, Pepper Poots, Emma Watson czy Mary Jane Watson. Drugi nie trafionym castingiem był wybór Colina Farrella do roli Bullseye’a. Co prawda wielkiego dramatu nie było, ale z pośród tylu aktorów mogli się lepiej postarać. Mnie osobiście ta postać męczyła.

Wiele ciepłych słów mogę nadmienić o głównym czarnym charakterze czy Wilsonie Fisku aka Kingpinie w rolę którego wcielił… Michael Clarke Duncan. Ciekawy zabieg by przedstawić go jako czarnoskórego bossa Nowego Jorku. Według mnie aktor dał radę i zrobił kawał wielkiej roboty dla tej produkcji.

Wielkim minusem filmu był dla mnie także montaż. Sceny posklejane ze sobą jakby film był z okresu przedwojennego. Niektóre momenty, jakby twórcy chcieli zaserwować slow motion lecz im to po prostu nie wyszło. To było słabe. Dla równowagi wspomnę o mocnym punkcie filmu czyli muzyce. Soundtrack Evanescence był kapitalny i nawet obejrzenie filmu po tylu latach powoduje ciarki przy usłyszeniu kawałków jak np. My immortal czy Bring me to life.

Słabe były również elementy walki. Pojedynek DD z Elektrą był karykaturalny wręcz. Te wymachiwanie rękoma prawie jak Steven Seagal. Cienko.

Film był przyzwoity ale bez fajerwerków. Polecam do obejrzenia fanom uniwersum lecz osobiście czekam na nową, lepszą ekranizację przygód Daredevila. Kto wie, może już niedługo zapowiedziany serial wzniesie tą postać w ten sam szereg obok Thora czy Iron Mana. Oby.

Rok premiery: 2003

Reżyseria: Mark Steven Johnson

Obsada:

Ben Affleck jako Matt Murdock (Daredevil)

Jennifer Garner jako Elektra Natchios

Michael Clarke Duncan jako Wilson Fisk (Kingpin)

Colin Farrell jako Bullseye

Jon Favreau jako Foggy Nelson

Joe Pantoliano jako Ben Urich

David Keith jako Jack Murdock

Leland Orser jako Wesley Owen Welch

Derrick O'Connor jako Ojciec Everett

Paul Ben-Victor jako Jose Quesada